دارم از دوری تو می میرم...

دعوتم کن که دیر خواهد شد!

و با چه قید بگویم که " دوستت دارم" ؟؟!

"طوفان"

یعنی

"دلم" ...

که برایت تنگ شده!

+ سکوت نوشت: کسی چه می داند؟؟!!!

تضاد.. راحتی ام را نشانده در سختی...!

یک وقت هایی هم هست که خدا دستت را می گیرد

تا لب چشمه هم می برد

اما... تشنه بر می گرداندت!

اینجاست که معنی یک کلمه را  خوب می فهمی

" حــــــــســرت "...!!!!!

درست همان جایی که تنها می مانم با تو... باران می شوم یا عزیزالوجود...

ما را که "یا مجیروأجرنا" عوض نکرد...

این دل دیگر برای من دل نمی شود

مرا دلی دیگر باید

از گِلی دیگر

فقط خاکش را از "کرب و بلا" بیاورید

می خواهم اینبار فقط برای ح س ی ن ت بمیرم یا عزیزالوجود...

دلــ گیـــ رم...

انی استودعک قلبی یا عزیز الوجود ...

انگار که این فاصله ها کم شدنی ست ...

من بودم و تو بودی و اشک، نه! عشق..

من.. تو .. عشق ..        

انگار که اشک و عشق عجین اند ، عشق که می آید بخواهی یا نخواهی پای اشک را هم باز می کند! اصلا گویی اشک جان مایه ی عشق است ، اشکی که می سوزدت و سوختنی که می سازدت ...براستی ساخته ی عشق را ویرانی کجا باشد؟!

+ به پای هم پیر شدیم، من و خیال تو …

هرچه نه یادِ تـــو ، فراموش به ...

گاهی دل بریدن از دل بردن ، حتی از دل دادن آسان تر است !

می خواهم دل ببُرم از هر آنچه غیر توست

از هر آنچه دور از توست

می خواهم وفا کنم به عهد بسته با تو تا شاید،شاید

روزی "عبد" بخوانی ام "معبود" ...

و چه خوب بنده ایست که بین بندگان " عبد " بخوانندش  ..

+ روی پرده ی خانه ی کعبه این آیه حک شده که

 « نَبِّئْ عِبَادِی أَنِّی أَنَا الْغَفُــورُ الرَّحِـــیمُ »

بندگانم را آگاه کن که من بخشنده مهربانم

و من هنوز و تا همیشه به همین یک آیه دل خوشم ...

این دلـــــــــــ ِ خونه خراب !

این که چقدر از خودم دل گیرم بماند ...
میشه یه چیزایی رو توجیه کرد . مثلا: آدمیزاد ِ و عادت .. عادت ِ به دیدن، عادت ِ به دوست داشتن, عادت ِ به رفتن و عادت ِ به فراموش کردن اما نمیدونم چرا یه جایی تو وجود آدم هست که گاهی این عادت ها رو فراموش میکنه، نچ... انگار نمیشه توجیه کرد، همه چیز رو خراب میکنه ، این دل ِ در ب ِ در ِخونه خراب رو میگم !

+ غلط کرده این دل ِمن ! من پدر ِاین دلُ در میارم ... :(
+ خیلی از خودم دل گیرم...

می گویمت... ولی.. تو کجا گوش می کنی

خدایا از تو می خواهم که طبع ما را آنقدر بلند کنی که در برابر هیچ چیز جز خدا تسلیم نشویم.

دنیا ما را نفریبد، خودخواهی ما را کور نکند.

سیاهی گناه و فساد و تهمت و دروغ و غیبت، قلب های ما را تیره و تار ننماید.

خدایا! به ما آنقدر ظرفیت ده که در برابر پیروزی ها سرمست و مغرور نشویم.

خدایا به من آنقدر توان ده که کوچکی و بیچارگی خویش را فراموش نکنم و در برابر عظمت تو خود را نبینم.

"شهید چمران."